در این مطلب می خواهیم درباره پوشاک مردانه صحبت کنیم.
تاریخچه پوشاک مردانه
فقط اصطلاحات مربوط به لباسهایی که در حال حاضر در ایران استفاده میشود یا در گذشته استفاده میشده است در اینجا گنجانده شده است. برخی از این لباسها در سایر کشورهای اسلامی نیز پوشیده میشوند یا هستند.
فرهنگ لغت از مشاهدات شخصی، توضیحات فارسی و منابع دیگر و از نقاشی ها، طراحی ها و عکس های قدیمی گردآوری شده است. جزئیاتی مانند برش و جنس یک لباس خاص و شغل پوشنده در صورت وجود ارائه می شود، اما گاهی اوقات تنها چیزی که از منابع می توان دریافت این است که یک لباس خاص در حال استفاده بوده است. لباس های ایلی و دهقانی در مناطق مختلف فارس مورد بحث نیست و یا صرفاً به صورت اتفاقی ذکر می شود.
گیوه
گیوه کفشهایی با رویه های بافته شده از نخ پنبهای سفید و زیرههای آن از چرم یا پارچههای تابیده و فشرده، نوعی که از دوره قرون وسطی شناخته میشود. گیوه ها را کفشهای بدون پاشنه میدانند که بدون بند کفش نمیتوان آن را پوشید و عمدتاً خدمتکاران میپوشیدند. در دوره قاجار، کلانتر ضرابی آنها را کفش تابستانی فقرا توصیف کرد. در تهران گیوههای کف نازک جزء ضروری لباس «مرد سختگیر» محسوب میشد.
در حال حاضر گیوه در کرمانشاه (باطاران)، عباده، یزد، طعباس و چند مکان دیگر ساخته می شود. یک نوع لحافی (آجده، آجیدا) با کفی نرم و صاف چرمی و طرحی متقاطع در رویه آن است. کف چرمی گیوه ملکی نوک تیز و در نوک پا کمی رو به بالا است. گیوه کرمنشاهی نیز دارای زیره چرم ضخیم است، اما انتهای آن صاف است و رویه آن دارای نوارهایی است. همچنین در کرمانشاه گیوههای زینتی با رویههای ابریشمی رنگارنگ بافته شده است، گاهی اوقات با پاشنه کم یا بدون پاشنه و برای پوشیدن دمپایی خانگی در نظر گرفته شده است.